یاد
اصغر الهی
یاد
اصغر الهی (۱۳۲۳- ۱۳۹۱) نویسنده و روان‌پزشک انسان‌دوست و عضو دیرین #کانون_نویسندگان_ایران دوازدهم خردادماه سال ۹۱ چشم از جهان فروبست. او از امضاکنندگان متن «۱۳۴ نویسنده» بود.
او نیز مانند بسیاری از دیگر جوانان آزاداندیش و عدالت‌‌خواه از دوران نوجوانی به فعالیت‌های سیاسی پرداخت؛ با این‌همه توانست رشته‌ی پزشکی را در دانشگاه تهران با تخصص روان‌پزشکی به پایان رساند، به تدریس در دانشگاه‌ها و روان‌درمانی بپردازد، دو سالی در اوایل دهه‌ی شصت سردبیری مجله‌ی «بازتاب روان‌شناسی» را بر عهده گیرد؛ و به تبحر در زمینه‌ی نشانه‌شناسی اختلالات روانی شهره شود. گذشته از ترجمه‌ی متن‌های تخصصی این حوزه، یگانه اثر تألیفی او «پیش‌درآمدی بر روان‌شناسی اجتماعی: رابطه پزشک و بیمار» گواه نگاه انسانی‌اش در سپهر حرفه‌ای است.
اما الهی به نویسندگی نیز به اندازه‌ی روان‌پزشکی عشق می‌ورزید و در چهل‌سال حضور خود در عرصه‌ی داستان‌نویسی پیوسته در پی کشف و خلق شگردهای تازه‌ی روایت‌گری در داستان‌های روان‌شناختی بود. نخستین داستان‌های کوتاه او در دهه‌ی چهل منتشر شدند. از آثار او می‌توان به مجموعه داستان‌های «بازی»، «قصه‌های پائیزی»، «رؤیا تا رؤیا»، «دیگر سیاووشی نمانده است» و «حکایت عشق و عاشقی ما» و دو رمان «مادرم بی‌بی‌جان» و به‌‌ویژه «سالمرگی» اشاره کرد که پرآوازه‌ترین اثر اوست. این رمان که سال ۱۳۷۰ نگاشته شد و در ۱۳۸۵ به چاپ رسید، سال ۱۳۸۶ جایزه‌ی بنیاد گلشیری را برد اما دو سال بعد هنگام چاپ سوم در ردیف آثاری قرار گرفت که برای تجدیدچاپ نیاز به بررسی مجدد دارند و تا سال ۱۳۹۵ اجازه‌ی انتشار نیافت.
یادش گرامی
